The Lion's binding oath

I am not the biggest fan of short stories but once in a while a bundle of them makes their way into my life and as a total reading addict I will give it a fair chance. “The Lion’s binding oath and other stories”  was a welcome change from my staple diet of crime fiction novels.

Written by Ahmed Ismail Yusuf raised as a nomad in Somalia that turned into a brilliant author.  The stories are written in the most beautiful almost poetic language – descriptive and almost musical. The smell, tastes and people of Somalia is vividly portrayed in all it’s colour and lively culture.

The horrid sounds of war are never too far in the background. The stories range from the almost ordinary life with soccer, family and social events to the harrowing reality of war at it’s worst. “The vulture has landed” has left me in tears – the story of the sisters will never leave my memory.  My favorite story however is the title story that has a touch of magic realism and a beautiful positive ending to this book that through the horrors of war leaves us with the wonder of the resilience of the people of Somalia in rebuilding their country.

I found  the very small typeface a bit uncomfortable but it takes only a story or two to adjust your eyes. Not always an easy read it is however extremely interesting and a beautiful piece of prose. For something different and culturally enriching I would certainly recommend this book.

Retoer - 'n lekker bundel rubrieke

Ek is nie ‘n liefhebber van die kortverhaal genre nie. Gee my eerder ‘n ordentlike lang genoeg roman. ‘n Kortverhaarl is vir my soos om ‘n hoofgereg te bestel – jy kry dan net kans om so 3 happe van jou duck-le –orange te eet voordat dit weggeneem word en vervang word met ‘n lekker fillet waarvan jy ook net 3 happe mag eet voordat dit vervang word met nog ‘n lekkerte vir net 3 happe. Nee dan eerder die vol lekker ete van ‘n roman.  Rubrieke is egter iets anders – dit is soos om aan te sit voor ‘n heerlike verskeidenheid tappas waaraan jy met elkeen net genoeg van een lekkerte kan proe. En moet nie van die geselligheid van tappas eet vergeet nie – tappas kan jy saam met vriende geniet. So ook rubrieke – kort genoeg om gou voor te lees en te deel met iemand.

“Retoer, Pretoria – Provence” of dan soos Marita van der Vyver dit self beskryf “ die ongeloolike avonture van ‘n skrywende ma” is soos ‘n heerlike tafel propvol van die lekkerste moontlike tappas , keurig uitgepak en pragtig op die oog en die tong.

Tipies van Marita se heerlike skryfstyf kuier sy so gesels gesels met jou deur haar storie – slim verdeel onder die titels van haar boeke wat dit selfs interessanter maak vir haar gereelde lesers. Van stories van haar kinderdae (“’n Fees op wiele “ is my gunsteling) tot haar begin skrywersdae en dan natuurlik die lewe in Provence op die platteland. “Platteland bly platteland” is so heerlike stukkie wat my groot laat glimlag het. Tipies Marita word die vrolike ook afgewissel met die harseerder in die lewe. Ouer word, groter word en die veranderende wêreld waarin ons ons bevind. As die ma van ‘n net-net tiener het ek die stories oor tieners grootmaak baie geniet en selfs soms bietjie anders begin dink.

Ek kan die heerlike reis van Marita deur haar lewe (tot nou – sy is veels te jonk vir ‘n outobiografie) sterk aanbeveel. Soos ons Marita ken is daar hope humor in die stories en hope deernis waar nodig is. Die allerdaagse gesien uit die oë van ‘n kunstenaar.  Lees gerus! Vir my was dit die lekkerste kuier ete saam met Marita.